سوره نساء (آیات 61 الی 70)

 

 61) چون به آنها گفته شد که: به حکم خدا و رسول باز آئید، گروه منافق را بینی که سخت مردم را از گِرویدن به تو منع می‌کنند.

62) پس چگونه خواهد بود حال آنها چون رنج و مصیبتی از کردار زشت خود به آنها رسد آنگاه (به تملّق و چاپلوسی) نزد تو آیند و به خدا (از دروغ) سوگند خورند که ما در کار خود قصدی جز نیکوئی و موافقت با مسلمین نداشتیم؟

63) اینان هستند (آن گروه منافق) که خدا از قلب (ناپاک) آنها آگاه است، پس تو (ای رسول) از آنان روی بگردان ولی به آنها نصیحت کن و به گفتار دلنشین و مؤثر با ایشان سخن گو.

64) ما رسول نفرستادیم مگر بر این مقصود که خلق به امر خدا اطاعت او کنند (و هدایت شوند) و اگر هنگامی که گروه منافق بر خود (به گناه) ستم کردند از کردار خود به خدا توبه نموده و به تو رجوع می‌کردند که بر آنها استغفار کنی و از خدا آمرزش خواهی، البته در این حال خدا را پذیرنده‌ی توبه و (به تائبان) مهربان می‌یافتند.

65) نه چنین است، قَسَم به خدای تو، که اینان به حقیقت، اهل ایمان نیستند مگر آنکه در خصومت و نزاعشان تنها تو را حاکم کنند و آنگاه به هر حکمی که (به سود و زیان آنها) کنی هیچگونه اعتراضی در دل نداشته و کاملأ از دل و جان تسلیم فرمان تو باشند.

66) و اگر ما به آنها حکم می‌کردیم که خود را بکشید یا از دیار خود (برای جهاد) بیرون روید، به جز اندکی (مؤمنان کامل) اطاعت امر نمی‌کردند، و اگر مردم به حکم حق و آنچه ناصحان، نصیحت و پندشان می‌دهند، عمل می‌کردند، البته نیکوتر و کاری محکم و اساسی‌تر (در امر دین و دنیای آنها) بود.

67) و در آن صورت محقّقأ ما آنها را مزدی بزرگ (به پاداش طاعت) عطا می‌کردیم.

68) و آنان را به راه راست (سعادت) هدایت می‌نمودیم.

69) و آنان که خدا و رسول را اطاعت کنند، البتّه با کسانی که خدا به آنها لطف و عنایت کامل فرموده یعنی با پیمبران و صِدّیقان و شهیدان و نیکوکاران محشور خواهند شد و اینان (در بهشت) چقدر نیکو رفیقانی هستند.

70) این است فضل و بخشش خدا و علم ازلی خدا (به احوال و حاجات خلق) کفایت کند.