سوره نساء (آیات 141 الی 150)

 

141) منافقان آن کسانند که نگران و مراقب حال شما هستند که اگر برای شما فتح و ظفری پیش آید (برای اخذ غنیمت) گویند: نه آخر ما با شما مسلمانان بودیم؟ و اگر کافران را فاتح و بهره‍‍مند بینند، به آنها گویند: نه این بود که ما شکا را به اسرار و احوال مسلمانان آگاه کردیم و شما را از آسیب مؤمنان نگهداری نمودیم (تا فاتح شوید)؟ پس خدا فردای قیامت میان شما (مؤمنان) و آن گروه (کافر منافق) حکم کند (او شما را بهشتی گرداند و آنان را به دوزخ محکوم کند) و خدا هیچگاه برای کافران نسبت به اهل ایمان راه تسلّط باز نخواهد نمود.

142) همانا منافقان با خدا مکر و حیله میکنند و خدا نیز با آنها مکر میکند (یعنی مکرشان را باطل می‍سازد و بر آن مکر و نفاق مجازاتشان هم خواهد کرد) و چون به نماز آیند با حال بی‍میلی و کسالت و برای ریاکاری آیند و ذکر خدا را جز اندک (آنهم به قصد ریا) نکنند.

143) دو دل و مردّد باشند، نه بسوی مؤمنان یکدل می‍روند و نه به جانب کافران، و هر که را خدا گمراه کند (یعنی با نمودن راه هدایت باز به اختیار، راه ضلالت پوید و خدا او را به خود واگذارد تا گمراه شود) پس هرگز او را به راه هدایت نخواهی یافت.

144) ای اهل ایمان! مبادا کافران را به دوستی گرفته و مؤمنان را رها کنید، آیا می‍خواهید خدا را بر (عقاب کفر و عصیان) خود حجّتی آشکار گردانید؟

145) البتّه منافقان را در جهنم پست‍ترین جایگاه است و برای آنان هرگز یاوری نخواهی یافت.

146) مگر آنها که توبه نموده و تباهکاری خود را اصلاح کردند و به خدا (و به دین خدا) درآویختند و به کتاب حق متوسّل شدند و دین خود را برای خدا خالص گردانیدند، پس این گروه در صف مؤمنان باشند و بزودی خدا به مؤمنان اجر و ثواب بزرگ عطا خواهد نمود.

147) اگر شما از لطف خدا شکرگزار باشید و به او ایمان آرید، خدا چه غرضی دارد که شما را عذاب کند؟ که خدا در مقابل نعمت، شکر شما را می‍پذیرد و علمش به صلاح خلق محیط است.

148) خدا دوست نمی‍دارد کسی که به گفتار زشت (به عیب خلق) صدا بلند کند مگر آنکه ظلمی به او رسیده باشد (که هرگاه از دست ظالم فریاد و دادخواهی کند و زشتی عمل او را فاش گوید در این صورت روا است) که خدا شنوا (به اقوال) و دانا (به احوال بندگان) است.

149) اگر (دربارهء خلق) به آشکار یا پنهان، نیکی کنید؛ یا از بدیِ دیگران درگذرید (بسیار محبوب خدا است) که خدا همیشه از بدیها در می‍گذرد با آنکه بر انتقام توانا است.

150) آنان که به خدا و رسولان او کافر شوند و خواهند که میان خدا و پیغمبرانش جدائی اندازند (یعنی گویند که اینان فرستادهء خدا نیستند) و گویند که: ما به برخی از گفتار انبیاء ایمان نیاوریم و خواهند که میان کفر و ایمان راهی (از روی هوا و هوس) اختیار کنند.