سوره نساء (آیات 151 الی 160)

 

151) به حقیقت کافر اینها هستند و ما برای کافران عذابی خوارکننده مهیّا ساخته‍ایم.

152) و آنان که ایمان به خدا و رسولانش آورند و تفرقه میان خدا و هیچیک از پیمبران نیفکندند، اینها را خدا به زودی اجر کامل عطا کند و خدا پیوسته در حقّ بندگان بخشنده و مهربان است.

153) (ای پیغمبر!) اهل کتاب (یهودان) از تو درخواست کنند که (یکدفعه) بر آنان کتابی از آسمان فرود آری (از تقاضای بیجا و عادت جاهلانه‍ی آنها دلتنگ مباش) از موسی نیز درخواستی بالاتر از این کردند که گفتند: خدا را به چشم ما آشکار بنما؛ پس آنها را به سبب این تقاضا که از روی جهل و سرکشی کردند صاعقه‍ی سوزان درگرفت و پس از آن همه آیات خدا و معجزات موسی باز گوساله‍پرستی اختیار کردند، باز ما (به لطف ذاتی خود) از این کار زشت آنان نیز (چون توبه کردند) درگذشتیم و به موسی حجّت و برهانی آشکار بخشیدیم.

154) و کوه طور را برای اتمام حجّت و اخذ پیمان بر فرازِ سرِ آنها بلند گردانیدیم و آنها را گفتیم: به حال سجده بدین درگاه درآئید، و نیز گفتیم: از حکم روز شنبه تعدّی مکنید، و از آنها پیمانی سخت گرفتیم.

155) پس چون پیمان شکستند (و با اوامر حق مخالفت کردند) و به آیات خدا کافر شدند و پیمبران حق را به ناحق کشتند (خدا آنان را به کیفر رسانید و همه‍ی این قبائح را به جای آوردند) بدین عذر که گفتند: دلهای ما در پرده است (و دروغ گفتند) بلکه خدا به سبب کفر آنها مُهر بر دل نهاد که بجز اندکی ایمان نیاوردند.

156) و هم به واسطه‍ی کفرشان و هم بهتان بزرگشان بر مریم.

157) و هم از این رو که (به دروغ) گفتند: ما مسیح بن مریم رسول خدا را کشتیم در صورتی که او را نه کشتند و نه به دار کشیدند، بلکه بر آنها امر مشتبّه شد و همانا آنان که درباره‍ی او عقاید مختلف اظهار داشتند از روی شک و تردید سخنی گفتند و عالِم به او نبودند جز آنکه از پی گمان خود می‍رفتند و به طور یقین (شما مؤمنین بدانید که) مسیح را نکشتند.

158) بلکه خدا او را به سوی خود بالا برد و پیوسته خدا بر هر کار (و بر همه‍ی ملک بی نهایت وجود) مقتدر و کارش همه از روی حکمت است.

159) و هیچ کس از اهل کتاب نیست جز آنکه پیش از مرگ به وی (یعنی به عیسای روح الله) ایمان خواهد آورد، و روز قیامت، او بر نیک و بدِ آنان گواه خواهد بود.

160) پس به جهت ظلمی که یهود (درباره پیمبران و عیسی و در حق نفس خود) کردند و هم بدین جهت که بسیاری مردم را از راه خدا منع نمودند، ما نعمتهای پاکیزه‍ی خود را بر آنان حلال بود، حرام کردیم.