سوره مائده (آیات 1 الی 10)

 

1) ای اهل ایمان! (هر عهد که با خدا و خلق بستید) البته به عهد و پیمان خود وفا کنید (و بدانید که) بهائم بسته زبان (یعنی حیوانات علفخوار) برای شما حلال گردید جز آنچه بعدأ برایتان تلاوت خواهد شد و جز آن صیدی که بر شما در حال اِحرام، حلال نیست، همانا خدا به هرچه خواهد (و صلاح داند) حکم کند.

2) ای اهل ایمان! حرمت شعائر خدا (مناسک حج) و ماه حرام را نگاه دارید و متعرّض هَدْی و قلائد (یعنی قربانیهای حاجیان چه علامت قربانی به گردن آن باشد یا نباشد) نشوید و نیز تعرّض زوّار خانه محترم کعبه را که در طلب فضل خدا و خشنودی او آمده اند، حلال نشمارید، و چون از اِحرام بیرون شدید، صید کنید، و عداوت گروهی که از مسجدالحرام منعتان کردند، شما را بر ظلم و بی عدالتی وادار نکند و با یکدیگر در نیکوکاری و تقوی کمک کنید، نه بر گناه و ستمکاری، و از خدا بترسید که عقاب خدا بسیار سخت است.

3) برای شما (مؤمنان) گوشت مُردار؛ و خون؛ و خوک؛ و آن ذبیحه ای را که به نام غیر خدا کشتند، همه حرام شد؛ و نیز حرام است هر حیوانی که به خفه کردن؛ یا به چوب زدن؛ یا از بلندی افکندن؛ یا به شاخ زدن به هم، بمیرند؛ و نیز نیم خورده ی درندگان جز آن را که قبلأ تذکیه کرده باشید و آن را که برای بُتان میکشید و آن را که به تیرها قسمت میکنید {رسمی بود در جاهلیت که چون در امری مردّد می شدند به تیری می نوشتند (خدا امر کرد) و به تیری دیگر می نوشتند (خدا نهی کرد) آنگاه تیرها را در هم ریخته و یکی به قرعه بیرون آورده و مطابق آن رفتار میکردند} که این کار فسق است، امروز کافران از اینکه به دین شما دستبرد زنند و اختلالی رسانند، طمع بریدند، پس شما از آنان بیمناک نباشید و از من بترسید. امروز (به عقیده ی امامیّه و برخی اهل سنّت روز غدیر خمّ و خلافت علی«علیه السلام» مراد است) دینِ شما را به حدّ کمال رسانیدم و بر شما نعمتم را تمام کردم و بهترین آئین را که اسلام است برایتان برگزیدم (و تکلیف را آسان گرفتم) پس هرگاه کسی در ایّام مجاعت و سختی از روی اضطرار نه به قصد گناه، چیزی از آنچه حرام شده، مرتکب شود حق بر او سخت نگیرد که خدا (بر خلق) بسیار بخشنده و مهربان است.

4) (ای پیغمبر!) از تو سوال خواهند کرد که بر آنها چه چیز حلال گردیده؟ بگو: برای شما هرچه پاکیزه است حلال شده و صیدی که به سگان شکاری آموخته اید که به آنها آنچه خدا به شما یاد داده می آموزید، پس، از صیدی که برای شما نگاهدارند، بخورید و نام خدا را بر آن صید یاد کنید (هنگام صید، بسم الله بگوئید) و از خدا بترسید که خدا زود به حساب (نیک و بد اعمال خلق) میرسد.

5) امروز هرچه پاکیزه است شما را حلال شد و طعام اهل کتاب برای شما و طعام شما برای آنها حلال است و نیز حلال شد نکاح زنان پارسای مؤمنه و زنان پارسای اهل کتاب در صورتی که شما اجرت و مَهر آنان را بدهید و آنها هم زناکار نباشند و رفیق و دوست نگیرند. و هرکس به دین اسلام کافر شد عمل خود را تباه کرده و در عالم آخرت از زیانکاران خواهد بود.

6) ای اهل ایمان! چون خواهید برای نماز برخیزید صورت و دستها را تا مِرفَق (آرنج) بشوئید و سر و پاها را تا برآمدگیِ پا مسح کنید،‌و اگر جُنُب هستید پاکیزه شوید (غسل کنید) و اگر بیمار یا مسافر باشید و یا یکی از شما را قضاء حاجتی دست داده و یا با زنان مباشرت کرده اید و آب نیابید (یا از استعمال آب ضرر ببینید) در این صورت به خاک پاک و پاکیزه تیمّم کنید، به آن خاک، صورت و دستها را مسح کنید، خدا (در دین) هیچ گونه سختی برای شما قرار نخواهد داد و لیکن میخواهد که تا جسم و جان شما را پاکیزه گرداند و نعمت را بر شما تمام کند، باشد که شکر او بجای آرید.

7) و یاد کنید نعمت خدا را که به شما ارزانی داشت و عهد او را که با شما استوار کرد (که اطاعت امر او کنید) آنگاه که گفتید: امر تو را شنیدیم و طاعت تو پیش گرفتیم، پس از خدا بترسید (و به عهد خدا وفا کنید) که خدا به نیّات قلبی و اندیشه های درونی شما آگاه است.

8) ای اهل ایمان! در راه خدا پایدار و استوار بوده و (بر سایر ملل عالم) شما گواهِ عدالت و راستی و درستی باشید، و البتّه شما را نباید عداوت گروهی بر آن بدارد که از طریق عدل بیرون روید؛ عدالت کنید که عدل به تقوی نزدیکتر از هر عمل است (زیرا عدالت پایه و اساس هر نیکی و پرهیزکاری است) و از خدا بترسید که خدا البتّه به هرچه میکنید، آگاه است.

9) خدا به آنان که ایمان آورده و کار نیکو کردند وعده ی آمرزش و اجر عظیم فرموده است.

10) آنان که کافر شدند و آیات خدا را تکذیب کردند آنها اهل جهنّم خواهند بود.