سوره بقره (آیات ١٤١ الی ١٦٠)

١٤١) آن گروه درگذشتند، هر چه کردند برای خود کردند و شما نیز هر چه کنید به سود خویش کنید و شما مسئول کار آنان نخواهید بود.

١٤٢) مردم سفیه بی خرد خواهند گفت: چه موجب آن شد که مسلمین از قبله ای که بر آن بودند (بیت المقدس) روی به کعبه آوردند؟ بگو: (ای پیغمبر): مشرق و مغرب برای خدا است و هر که را خواهد او به راه راست هدایت کند.

١٤۳) و ما همچنان شما (مسلمین) را به آئین اسلام هدایت کردیم و به اخلاق معتدل و سیرت نیکو بیاراستیم تا گواه مردم باشید (و سرمشق درستی خلق) چنانچه پیغمبر را گواه شما کردیم (تا شما از وی بیاموزید) و (ای پیغمبر) ما قبله ای را که بر آن بودی تغییر ندادیم مگر برای اینکه بیازمائیم و جدا سازیم گروهی را که از پیغمبر خدا پیروی کنند از آنان که به مخالفت او برخیزند، و این تغییر قبله بسی بزرگ نمود جز در نظر هدایت یافتگان به خدا و خداوند اجر پایداری شما را در راه ایمان، تباه نگرداند که خدا به خلق، مشفِق و مهربان است.

١٤٤) ما توجه تو را بر آسمان به انتظار وحی و تغییر قبله بنگریم و البتّه روی تو به قبله ای که بدان خشنود شوی بگردانیم، پس روی کن به طرف مسجدالحرام و شما (مسلمین) نیز هر کجا باشید در نماز روی بدان جانب کنید و گروه اهل کتاب به خوبی می دانند که این (تغییر قبله) به حق و راستی از جانب خدا است (نه به دلخواه کسی) و خدا از کردار آنها (که مطیع و نیکوکار یا منافق و زشت رفتارند) غافل نیست.

١٤۵) و تو (ای پیغمبر) اگر هر قِسم معجزه ای برای اهل کتاب بیاوری، پیرو قبله ی تو نشوند و تو نیز تبعیّت از قبله ی آنان نخواهی کرد و بعضی ملل تابع قبله ی برخی دیگر نشوند. و اگر تو (یعنی پیروانت) تابع دلخواه و هوسهای جاهلانه ی آنها شوی بعد از آنکه از جانب خدا علم یافتی، در این صورت البتّه از گروه ستمگران خواهی بود.

١٤۶) گروهی که ما بر آنها کتاب فرستادیم (یهود و نصاری، محمد«ص» و حقّانیّت) او را به خوبی می شناسند بدان گونه که فرزندان خود را، و لیکن گروهی از آنان از راه عِناد حق را کتمان میکنند در صورتی که علم به آن دارند.

١٤۷) حق همان است که از طرف خدا به سوی تو آمد (و دیگران بر باطلند) و هیچ شبهه به دل راه مده.

١٤۸) هر کسی را راهی است به سوی حق (یا قبله ای است در دین خود) که بدان راه یابد و به آن قبله روی آورد پس بشتابید به خیرات و عبادات که هر کجا باشید همه ی شما را خداوند (به عرصه ی محشر) خواهد آورد، محققأ خدا بر هرچیز توانا است.

١٤۹) و از هر کجا و به سوی هر دیار بیرون شدی (ای پیغمبر در نماز) روی به طرف کعبه آور (چون این دستور قبله بر وجه صواب و به امر خدا است) و خدا از کار شما غافل نیست.

١۵٠) و (ای رسول) از هرجا و به هر دیار بیرون شدی، روی به جانب کعبه کن و شما (مسلمین) هم به هر کجا بودید روی بدان جانب کنید تا مردم به حجّت و مجادله بر شما زبان نگشایند جز گروه ستمکار و معاند با اسلام که از جدل و گفتگوی آنان هم نیندیشید و از نافرمانی من بترسید و به فرمان من باشید تا نعمت و رحمتم را برای شما به حدّ کمال رسانم و باشد که به طریق حق و صواب راه یابید.

١۵١) چنانکه رسول (گرامی) خود را بر خلق فرستادیم که آیات ما را برای شما تلاوت کند و نفوس شما را از پلیدی و آلودگی جهل و شرک پاک و منزّه گرداند و به شما تعلیم شریعت و حکمت دهد و از او هر چه را نمی دانید، بیاموزید.

١۵٢) پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و سپس شکر نعمت من به جای آورید و کفران نعمت نکنید.

١۵۳) ای اهل ایمان! (در پیشرفت کار خود) صبر و مقاومت پیشه کنید و به ذکر خدا و نماز توسّل جوئید که خدا یاور صابران است.

١۵٤) و آن کسی را که در راه خدا کشته شده مرده نپندارید بلکه او زنده ی ابدی است و لیکن همه ی شما این حقیقت را درنخواهید یافت.

١۵۵) و البته شما را به سختیها چون ترس و گرسنگی و نقصان اموال و نفوس و آفات زراعت بیازمائیم و بشارت و مژده ی آسایش از آن سختیها صابران را است.

١۵۶) آنان که چون به حادثه ی سخت و ناگواری دچار شوند، (صبوری پیش گرفته و) گویند: ما به فرمان خدا آمده ایم و باز به سوی او رجوع خواهیم کرد.

١۵۷) آن گروهند مخصوص به درود و الطاف الهی و رحمت خاصّ خداوند و آنها خود، هدایت یافتگانند.

١۵۸) سعی صفا و مروه از شعائر دین خداست، پس هرکس حجّ خانه ی کعبه یا اعمال مخصوص عمره بجای آورد، باکی به او نیست که سعی صفا و مروه نیز بجای آرد و هرکس به راه خیر و نیکی شتابد، خدا پاداش وی خواهد داد که او به همه ی امور خلق، عالِم است.

١۵۹) آن گروه (اهل کتاب) که آیات واضحه ای را که برای راهنمائی خلق فرستادیم، کتمان نموده و بعد از آنکه برای هدایت مردم در کتاب بیان کردیم، پنهان داشتند آنها را خدا و تمام جن و انس و مُلُک نیز لعن می کنند.

١۶٠) مگر آنهائی که توبه کردند، پس توبه ی این گروه را می پذیرم که منم توبه پذیر گنهکاران و مهربان به خلق.