مرا دریاب

این بار برای تو می نویسم، نمی دانی چرا؟!...

زیرا در آن هنگام که می گریم، می دانم این تو هستی که دست نوازش بر سرم می کشی و در آن هنگام که می خندم، می دانم که تو هم با منی و به هر آنچه که من می خندم، تو نیز می خندی!... و در آن هنگام که از شدت بیچارگی می لرزم و یخ می زنم، می دانم دستهای گرم توست که دستهای مرا می گیرد.

خواستم بدانی در آن شبها که از پنجره ی اتاق خوابم به ماه می نگرم، می دانم که تو هم ماه می شوی و از آن بالا می نگری!...

می دانم که هر چه حکمت توست، صلاح من نیز همان است پس خود را به دست تو می سپارم که همسفر خاطرم شوی تا با تو بر بال خیال پرواز کنم و من در این هنگام نمی دانم چه باید بنامم تو را که به عظمت روح بلندت باشد؟!...

ای دوست؟!... ای رفیق؟!... ای یار؟!... ای همراه؟!... ای همراز؟!... فهمیدم همان اسم قشنگت، بار الها!

پروردگار است که ندا می دهد: بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را.

بار الها! مرا دریاب!!..