گاهی به آسمان نگاه کن

 

الهی! اول تو بودی و آخر تویی، همه تویی و بس، باقی هوس.

الهی! چون از یافت تو سخن گویند، از علم خویش بگریزم.

خدایا! نه شناخت تو را توان نه ثنای تو را زبان، نه دریای جلال و کبریای تو را کران، پس تو را مدح و ثنا چون توان، تو را نداند کس، تو را تو دانی و بس.

الهی! نام تو ما را جواز، مهر تو ما را جهاز، شناخت تو ما را امان، لطف تو ما را عیان.

الهی! ضعیفان را پناهی، مومنان را گواهی، چه عزیز است آن کس که تو خواهی.

خداوندا! یک دل پر درد دارم و یک جان پر زجر، عزیز دو گیتی! این بیچاره را چه تدبیر؟

خداوندا! خود کردم و خود خریدم، آتش بر خود، خود افروزانیدم.

مهربانا! اکنون که در غرقاب ام، دستم گیر که گرم افتادم.

الهی! هر چه بی طلب به ما دادی، به سزاواری ما تباه مکن و هر چه به جای ما کردی از نیکی، به عیب ما بریده مکن و هر چه نه به سزای ما ساختی، به ناسزایی ما جدا مکن.

الهی! ای خالق بی مدد و ای واحد بی عدد، ای اول بی هدایت و ای آخر بی نهایت، ای ظاهر بی صورت و ای باطن بی سیرت و ای بخشنده ی بی منت، ای داننده ی رازها، ای شنونده ی آوازها، ای بیننده ی نمازها، ای شناسنده ی نام ها، ای رساننده ی گام ها، ای مطلع بر حقایق، ای مهربان بر خلایق، عذرهای ما بپذیر که تو غنی و ما فقیر و بر عیبهای ما مگیر که تو قوی و ما حقیر، از بنده خطا آید و ذلت و از تو عطا آید و رحمت.