سوره نساء (آیات 21 الی 30)

21) و چگونه مَهر آنان را خواهید گرفت در صورتی که هر کسی به حقّ خود رسیده (مرد به لذت و آسایش و زن به نَفقه و مَهر خود رسیده) و در صورتی که آن زنان مَهر را در مقابل عقد زوجیت و عهد محکم حق از شما گرفته‌اند.

22) زنِ پدر را نباید به نکاح درآورید بعد از نزول این حکم الّا آنچه از این پیش (در زمان جاهلیّت) کرده‌اید (که خدا از آن درگذشت) زیرا این کاری است زشت و مبغوض خدا و عملی بس قبیح است.

23) حرام شد برای شما ازدواج با مادر و دختر و خواهر و عمّه و خاله و دخترِ برادر و دخترِ خواهر و مادرانِ رَضاعی و خواهرانِ رَضاعی و مادر‌زن و دخترانِ زن که در دامن شما تربیت شده‌اند، اگر با زن مباشرت کرده باشید و اگر دخول با زن نکرده طلاق دهید باکی نیست که با دخترِ او ازدواج کنید؛ و نیز حرام شد زنِ فرزندان صلبی (نه زنِ پسر خوانده شما)؛ و نیز حرام شد جمع میان دو خواهر (یعنی که در یک وقت هر دو را به زنی گیرند) مگر آنچه پیش از نزول این حکم (در عصر جاهلیّت) کرده‌اند (که خدا از آن درگذشت) زیرا خداوند (در حقّ بندگان) بخشنده و مهربان است.

24) و نکاح زنان مُحْصَنه (شوهردار) نیز برای شما حرام است مگر آن زنان که (در جنگهای با کفّار به حکم خدا) متصرّف و مالک شده‌اید، بر شما است که پیرو کتاب خدا باشید (با زنهائی که به حرمت یاد شده، نکاح مکنید) و هر زنی غیر آنکه ذکر شد، حلال است که به مال خود به طریق زناشوئی بگیرید نه آنکه زنا کنید، پس چنان که شما از آنها بهره‌مند شوید آن حق معیّن که مزد آنها است به آنان بپردازید و باکی نیست بر شما که بعد از تعیین مَهر هم به چیزی با هم تراضی کنید (و بدانید که) البتّه خدا دانا و (به حقایق امور) آگاه است.

25) و هر که را وسعت و توانائی آن نباشد که زنان پارسای با ایمان (و آزاد) گیرد، پس کنیزان مؤمنه که مالکِ آن شدید به زنی اختیار کنید، خدا آگاه‌تر است به مراتب ایمان شما که شما (اهل ایمان، همه از زن و مرد) بعضی از جنس بعضی دیگر (یعنی همه مؤمن و در رتبه یکسانید) پس با کنیزان مؤمنه با اذن مالکش (بی هیچ کبر و نَخوت) ازدواج کنید و مَهر آنها بدانچه معیّن شده بدهید، کنیزکانی که عفیف باشند نه زناکار و نه رفیق و دوستدار، پس چون شوهر کردند چنانچه عمل زشتی از آنها سر زند بر آنها نصفِ عذاب زنان پارسای آزاد است؛ این حکم (کنیز را به زنی گرفتن) درباره‌ی کسی است که بترسد مبادا به رنج افتد (یعنی به رحمت عزوبت یا گناه زناکاری افتد) و اگر صبر کنید (تا وسعت یافته و زنی آزاد بگیرید) برای (نظم خانه و تربیت فرزندِ) شما بهتر است و خدا بخشنده و مهربان است.

26) خدا می‌خواهد راه سعادت را برای شما بیان کند و شما را به آداب (و به اخلاق ستوده‌ی) آنان که پیش از شما بودند (یعنی پیغمبران و نیکان امم سابقه) رهبر گردد، و بر شما از لطف و کرم ببخشاید، و خدا (به احوال خلق) دانا و (به حقایق امور) آگاه است.

27) و خدا می‌خواهد بر شما بازگشت به رحمت و مغفرت نماید، و مردم هوسناک پیر و شهوات می‌خواهند که شما از راه حق و از رحمت الهی بسیار دور و منحرف گردید.

28) خدا می‌خواهد کار بر شما آسان کند که انسان، ضعیف خلق شده است.

29) ای اهل ایمان! مال یکدیگر را به ناحق نخورید مگر آنکه تجارتی از روی رضا و رغبت کرده (و سودی برید)؛ و نکُشید یکدیگر را که البتّه بسیار خدا به شما مهربان است (و هرگز به قتل و ظلم شما در حق یکدیگر راضی نیست).

30) و هر کس چنین کند (یعنی به مال و جان مردم دست ظلم دراز کند) از روی دشمنی و ستمگری، پس او را بزودی در آتش دوزخ درآوریم و این کار (یعنی انتقام کشیدن از ظالمان) برای خدا آسان است.