سوره نساء (آیات 31 الی 40)

 

31) (ای اهل ایمان!) چنانچه از گناهان بزرگی که شما را از آن نهی کرده‌اند دوری گزینید (یعنی گناهان کبیره را مرتکب نشوید) ما از گناهان دیگر شما درگذریم و شما را (در دو عالم) به مقامی نیکو و رتبه‌ی بلند برسانیم.

32) آرزو و توقّع بیجا در فضیلت و مزیّتی که خدا به آن، بعضی را بر بعضی برتری داده، مکنید (یعنی در اموری که موهبت خداست و اکتسابی نیست مانند نعمت نبوّت، ولایت، هوش، حسن، جمال و نطق فصیح و غیره طمع نکنید و بر صاحبانش حسد مورزید و به کسب علم و هنر پردازید) که هر که از مرد و زن از آنچه اکتساب کنند بهره‌مند شوند و هر چه خواهید، از فضل خدا درخواست کنید (نه از خلق تا به شما اعطا کند) که خدا به همه چیز دانا است.

33) و ما برای هر کسی از ارث بَرها از قبیل پدر و مادر و خویشان، حقّی قرار داده‌ایم (و به تربیّت مقدّم و مؤخّر ارث و مقدار حقّ هر وارث را بیان کردیم، به آن عمل کنید) و با هر که عهد و پیمان حقوقی بسته‌اید، بهره‌ی آنان را بدهید (و نقض عهد مکنید) که خدا بر هر چیز گواه است.

34) مردان را بر زنان تسلّط و حقّ نگهبانی است بواسطه‌ی آن برتری (نیرو و عقل) که خدا بعضی را بر بعضی مقرّر داشته و هم بواسطه‌ی آنکه مردان از مال خود باید به زنان نَفقه دهند، پس زنانِ شایسته و مطیع آنهایند که در غیبت مردان حافظ حقوق شوهران باشند و آنچه را که خدا به حفظ آن امر فرموده نگهدارند؛ و زنانی که از مخالفت و نافرمانی آنان بیمناکید باید نخست آنها را به زدن تنبیه کنید، چنانچه اطاعت کردند دیگر بر آنها حقّ هیچگونه ستم ندارید که همانا خدا بزرگوار و عظیم‌الشأن است (و بر ظلم مظلوم از ظالم انتقام خواهد کشید).

35) چنانچه بیم آن دارید که نزاع و خلاف سخت بین آنها (یعنی میان زن و شوهر) پدید آید، داوری برگزینید از طرف کسانِ مرد و کسانِ زن، که اگر مقصود اصلاح داشته باشند خدا ایشان را بر آن موفّقیّت بخشد که خدا (به همه چیز) دانا و (از همه‌ی سرائرِ خلق) آگاه است.

36) خدای یکتا را پرستید و هیچ چیز را شریک وی نگیرید و نسبت به پدر و مادر و خویشان و یتیمان و فقیران و همسایه‌ی خویش و همسایه‌ی بیگانه و دوستان موافق و رهگذران و بندگان که زیر دست شمایند، در حقّ همه نیکی و مهربانی کنید (و متواضع باشید) که خدا مردم خود پسندِ متکبّر را دوست ندارد.

37) آن گروه (از یهود و نصاری) که بخل می‌ورزند و مردم را به بخل وادار می‌کنند و آنچه را خدا از فضل خود به آنها بخشیده (از آیات و احکام آسمانی) کتمان می‌کنند (البتّه به کیفر خود خواهند رسید) و خدا بر کافران عذابی خوار کننده مهیّا داشته است.

38) آنان که اموال خود را به قصد ریا و خودنمائی می‌بخشند و به خدا و روز قیامت نمی‌گروند (ایشان یاران شیطانند) و هر که را شیطان یار اوست، بسیار بَد یاری خواهد داشت.

39) و چه زیان به آنها می‌رسد اگر به خدا و روز قیامت ایمان آورده و از بهره‌ای از خدا به آنان داده، برای خدا چیزی انفاق می‌کردند (تا نزد خدا ذخیره‌ی آنها باشد) و خداوند به احوال و نیّات آنان دانا است.

40) خدا مقدار ذرّه‌ای به کسی ستم نکند و هر عمل نیکی را زیاد گرداند و (به نیکان) از جانب خود مزدی بزرگ عطا کند.